ข้าพเจ้าต้องการนำเสนอความจริงในเรื่องสัจธรรมที่ว่าไม่มีสิ่งใดที่จีรังยั่งยืนในเรื่องของวัตถุเมือกาลเวลาเปลี่ยนแปลงไป สถาพสังคมและความคิดคนย่อมเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล แม้กระทั่งสิ่งของหรือวัตถุที่มีผลต่อความเชื่อเป็นสิ่งยืดเหนี่ยวจิตใจก็เปลี่ยนแปลงสภาพกลายเป็นเศษซากที่ไม่มีคุณค่าได้ ดังนั้นไม่ว่าสภาพสังคมจะพัฒนาในเรื่องของวัตถุไปมากเท่าไหร่ เราก็ไม่ควรที่จะไปยืดติดเพราะทุกสิ่งล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งสมมุติทั้งสิ้น ควรจะให้ความสำคัญกับคุณค่าจิตใจคนมากกว่าวัตถุ